Party on, party on, party on

Na een geslaagde Tupperware-ervaring, was een ander feestje aan de orde. Lenn werd (al!) 3 jaar. Bij een verjaardag hoort een kroon en daar werd dan ook voor gezorgd. Ik volgde deze tutorial.

De kroon sprong blijkbaar onmiddellijk in het oog bij de supertoffe Tupperware-consulente en voor ik het wist had ik mijn allereerste “bestelling”! Als bij toeval verscheen enkele dagen later dan ook nog een snellere aanpak voor de verjaardagskroon.

Wat dat sneller  betreft, heb ik toch mijn bedenkingen, want ik heb er alles samen toch 3u aan gewerkt…Maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk! Het resultaat mag er gelukkig wel zijn. De kroon is veel mooier geworden dan voor mijn eigen zoontje, maar voor een ander geef je altijd de beste versie van jezelf zeker?

De kroon moest inzetbaar zijn voor 1- tot 7-jarigen, dus werkte ik met verwisselbare cijfertjes en een sluiting met velcro. Ik heb toch even moeten denken over de breedte van mijn kroon voor ik zeker was van die hoofdomtrek. Ik verlengde de basis van de kroon met 2 cm aan elke kant. De sluitstukken met de velcro zijn telkens 12 cm breed en 5 cm hoog. Ideaal voor hoofdomtrekken van 50-58 cm volgens mij! 🙂

Stof: auto’s: Soft Cactus / sterren: Stenzo

Hou de blog zeker in de gaten, want de give-away volgt gauw!

Veel liefs

Jo-Lynn

Boekbaby’s en babyboeken

Kind en Gezin promoot het zo graag, voorlezen voor je baby. Dankzij het hele “boekbaby’s” project kregen we al een aantal boekjes cadeau. En ik ben zelf ook heel erg overtuigd van de voordelen van voorlezen voor baby’s.
Ik las al voor toen Lotte nog maar 2 maanden oud was. Iedereen weet immers dat “structuur” ervoor zorgt dat een baby beter inslaapt en ook doorslaapt. Dus ging ik vol goede moed een avondritueeltje inbouwen en daar hoorde een boekje voorlezen bij. Tevergeefs. Op het inslapen en doorslapen had dat boekje maaaaaaandelang geen effect. Maar ik merkte wel dat Lotte genoot van het momentje op mama’s (of papa’s) schoot, ook al sjiekte ze liever op de kaft, mepte ze het boekje uit je handen en scheurde ze de flapjes er af. Dus we gingen door…

Ondertussen is het “boekje lezen” helemaal ingeburgerd bij onze peuter. Ze kan ’s avonds zelf een boekje kiezen, antwoordt op de vragen die je stelt (waar is de aap? “Daaaaaaa”, wat is dit? “poooeeessj”) en is door het dolle heen met een volle tas nieuwe kartonnen boekjes van de bib. En toch blijft het moeilijk om op een rustige manier een boekje voorgelezen te krijgen…

Peuters (en zeker de hyperactieve zoals die van mij) houden er namelijk van om het boekje ondersteboven, achterstevoren en liefst met 4 pagina’s tegelijk te lezen. Ze draaien de blaadjes zo snel dat je ze niet gelezen krijgt. De verhaallijn gaat volledig verloren. Soms is het zo erg dat je je zelf vragen begint te stellen bij “the point” van het boekje. Eigenlijk is het vaak meer een worstelgevecht dan een gezellig knuffelmoment.

Ondanks alles zie je haar wel de taal opslorpen en snapt ze al zoooooveel op die jonge leeftijd. De truc is gewoon om ze in een houdgreep te nemen en er toch tijd voor te maken. Iedere avond opnieuw. Want nu slaapt ze soms wél door. En ik ben ervan overtuigd dat het boekje daar misschien wel iets mee te maken heeft ;-).

Marie

Feesten als een échte mama

Toen we nog studeerden, was er nu en dan eens een Upperdare-party bij iemand op kot (je-weet-wel…). Dat ging gepaard met een hoop alcohol, gegiechel en achteraf gingen we uit. Zoals dat moet als je een feestje geeft. Toen lachten we meestal nog met Tupperware, tenzij het ging om het meenemen van overschotjes eten van mama. Dan waren die potjes toch best wel handig.

Nu we zelf de 30 naderen, is er geen ontkomen meer aan de Tupperware-hype en is een Upperdare-party het verste van onze gedachten (slapen is belangrijker!). Die Tupperware-hype duurt al decennia lang. In de jaren ’70 kregen jonge koppels die trouwden een lading Tupperwarepotten waar ze hun hele getrouwde leven mee toekwamen. Godzijdank zijn we daar tegenwoordig al wat van afgestapt, zowel van dat trouwen als van die potten. Toch blijft iedere zichzelf respecterende huismoeder zweren bij Tupperware. Ik snap ook waarom want na al verschillende plastieken dozen uitgeprobeerd te hebben, vind ik die van Tupperware ook de beste.

Maar het concept blijft toch gek, niet? Een troep vrouwen die zich verzamelt bij één slachtoffer (in dit geval Jo-Lynn!) thuis. Een slachtoffer dat waarschijnlijk in haar jonge jaren ooit gezworen had om nooit-van-ze-leven een Tupperware-party te geven. Dat slachtoffer zorgt voor een hapje en een drankje en dan komt er “een Tupperware-consulent” ten tonele die je om de oren slaat met allerhande potten en keukengerief om je kasten mee te vullen. En ALTIJD slagen ze erin om je te doen geloven dat je nog iets nodig hebt! Een hele avond wordt daarmee gevuld… Met potten doorgeven, deksels open en dicht doen, ajuinen snijden in 2 seconden, rijst koken in 3 seconden, eieren klutsen in 4 seconden, enz… Iedereen moet eraan geloven en lijkt het nog leuk te vinden ook!

Party like a real mom… right!

Marie

Kinderpraat

Wat hou ik ervan als Lenn weer een van zijn uitspraken de wereld instuurt. Ze zijn te goed om zomaar te laten passeren, daarom laat ik jullie even meegenieten:

Mama maakte Maredsoussoep

Papa: Lekkere soep he, Lenneke?

Lenn: Jaaaaa!

Papa: Mama is een goeie kok hé?

Lenn: Oma ook.

---

Oudejaarsavond bij ons thuis aan tafel. Mijn vader is directeur van Lenns school.

Mama: Ken jij de directeur op school?

Lenn: Nee…

Mama: Weet je hoe hij er uitziet?

Lenn: Gjoot en dik!

Hilarisch… Vooral voor opa die naast hem zat aan tafel…

---

Lenn antwoordt op 100’en vragen met ‘uh?’. Toen ik hem erop wees dat hij ‘Wablief mama?’ moest zeggen, antwoordde hij heel onschuldig: ‘Uh, mama?’

---

Mama is aan het werken voor school in haar bureau. Ze hoort Lenn de living inlopen: “Mamaaaa?”, het toilet in “Mamaaaaaaaa?”, de bureaudeur gaat open: “Ah, ier! Lenn jou wel zoek hé!”

---

Om 23u…na een lange avond van op- en aflopen naar boven…

Mama: Lenn, wat moet je doen als het donker is?

Lenn: Licht aandoen! 

(Zeer praktisch ingesteld, die zoon van mij…)

---

Bij ons thuis

Mama: Wie is hier de baas?

Lenn: Lenn!!

Uurtje later bij oma thuis

Mama: Wie is hier de baas?

Lenn: Oma!

---

Ik weet waar ik sta… 😉

Veel liefs

Jo-Lynn

Mama oorlogen?

De laatste tijd zie je het “mommy wars” filmpje her en der opduiken. Ik bekeek het op de website van Famme. Ik had zelf nog nooit echt stilgestaan bij het feit dat er zoveel verschillende mama-strekkingen zijn. Maar geef toe, ze zijn heel erg herkenbaar. De radicale borstvoedingsmoeders, de thuisblijf-mama’s, de draagdoekmama’s, de carrièrevrouwen, moeders die hun kinderen halve wortels en hele bloemkolen geven als ze 6 maanden oud zijn (Rapley methode)… In het filmpje worden er een aantal heel mooi en typerend weergegeven en we kennen allemaal mama’s die we netjes in één van die hokjes kunnen stoppen. En we kennen ook allemaal mama’s die neerbuigend kijken naar mama’s uit andere hokjes.

Maar nu ben ik me beginnen afvragen in welk hokje ik mezelf dan stop als mama? Ja, ik heb borstvoeding gegeven. Vier maanden, omdat ik daarna naar Brussel moest pendelen en dat niet meer haalbaar was. Echt radicaal kun je me dus niet noemen. Ja, ik heb een draagdoek, waar Lotte als hele kleine baby vaak dutjes in deed omdat ze dat niet wou in haar bed. Nu weegt ze 10 kilo en zit ze geen seconde stil, dus echt aangenaam is het niet meer om ze in een draagdoek te plooien. Thuisblijven “voor de kinderen” zou ik op drukke momenten wel eens van durven dromen, maar dat wil onze bankrekening jammergenoeg niet. En om carrière te maken zit ik in de verkeerde sector…

Wat voor moeder ben ik dan? Ben ik wel zeker genoeg van mijn strekking? Moet ik duidelijker keuzes gaan maken en standpunten innemen? Of mag er ook tijd en ruimte zijn om wat aan te modderen en van alles wat uit te proberen? Ik ga voor het hokje van de “liefhebbende-mama’s” denk ik. Dat lijkt mij voldoende theoretisch onderbouwd.

Marie

The best of Simple Comme Bonjour °1

Ge moogt ze uitdoen… 

… “ge moogt ze uitdoen”, zei de huisdokter.
… “ge moogt ze uitdoen”, zei de verpleegster van Kind en Gezin.
… “ge moogt ze uitdoen”, zei de dokter van Kind en Gezin.

Mijn eerste reactie: Een baby kun je niet uitdoen. Jammergenoeg. Ik zou soms wensen dat ik ze kon uitdoen. Dat er een knop op stond om ze uit te doen! Een pauzeknop zou ook al iets zijn. Zodat ik me tenminste kan douchen op het moment dat IK wil en niet op het moment dat ZIJ wil. Zodat ik kan eten terwijl mijn eten warm is en het niet achteraf moet opwarmen in de microgolf omdat baby Lotte ook per sé om 18u wil eten zoals de grote mensen.

Na een aantal seconden had ik door dat ik Lotte moest uitkleden. … De zoveelste confrontatie van mijn West-Vlaams boerentaaltje met het sappige Limburgs. Het blijft toch iets raars, dat Limburgs. Ooit zal ik het wel leren :-).