Vandaag was het zo’n avond …

Zelf kwam ik al zingend thuis vandaag: ‘het is weer een mooie dag nanananaaanana, het is weer een mooie dag!’. (Voor je denkt dat ik elke dag zo thuiskom, think again, maar vandaag had ik echt gewoon een fijne werkdag.)

Een kwartier – en een heel repertoire – later kwamen de boys thuis. Ik schets even het volgende halfuur voor jullie:

‘Ik moet nú kaka doen, mama!’

‘Mijn onderbroek is vuil, ik moet nú een nieuwe onderbroek hebben!’

‘Ga er dan eentje halen’

‘Neeeee, jij moet dat doen! Jij bent mijn mama, jij moet dat nu doen! Ik kan dat nu toch niet doen, ik moet naar het toilet!’

Aangezien ik goedgezind ben, huppel ik bijna de trap op om die onderbroek te halen.

Vijf minuten later …

‘Ik heb honger, ik wil met de pannetjes eten!

‘Dat gaat nu niet, we eten garnaaltjes met ei.’

‘Etjeee, ik lust dat niet, ik wil nú met de pannetjes eten! Je hebt dat toch beloofd om nog een keer met de pannetjes te eten?!’ (de verontwaardiging in zijn blik kunnen jullie er zelf wel bij denken)

Dat komt er natuurlijk van als je ‘raclette’ opwaardeert naar een maandelijkse maaltijd in plaats van het bij de feestdagen te houden.

Ondertussen is Lou al 10 minuten bezig met een uitleg te doen over zijn schooldag: ‘Ik ben in de opvang geweest, op een trapje en ik ben gevallen. Boem, mijn neusje op de grond en allemaal bloed! En mijn neusje bloedt en dan moet ik zó duwen op mijn neusje. En dan …’
You get my point …

We zijn al zover dat ik Lenn probeer te sussen met de Kidizoom die hij voor zijn verjaardag kreeg. Daar staat een soort spelletje à la Snake op. (Ik weet het, enorm pedagogisch verantwoord …)

‘Mamaaaaa, ik duw op die knop maar dat mannetje gaat niet vooruit! Dat gaat hier niet, ik kan dat nooit, ik wil dat je nú komt! Zie je, dat mannetje doet niets! Ik kan er niets van, dat spelletje is veel te moeilijk!?’

De Kidizoom vliegt nog net niet door de living. Ons kind van 5 is duidelijk niet klaar voor computerspelletjes (en maar goed ook 😉 ).

We kunnen aan tafel. Omelet met garnaaltjes, champignons en tomaten.

‘Ik wil een dopeitje!’

Gelukkig was ik hier helemaal op voorzien. Dopeitjes zijn hier favoriet. Aan tafel dus, rust, eten, genieten …

Tot we aan de logopedie-oefeningen moesten beginnen …

Het was zo’n avond vandaag …

Jo-Lynn

Kleine kindjes worden groot

Goedgemutst vertrokken we dinsdagmorgen te voet naar school. Die veel te grote rugzak op dat kleine lijfje deed me toch even slikken. De tijd vliegt en ik kan niet zeggen dat ik dat leuk vind. Aangekomen op de speelplaats leek het even alsof ook hij er nog niet klaar voor was, maar toen de bel ging, volgde hij zonder omkijken (en zonder kus) zijn neefje naar de rij. Weg was hij en daar stond ik dan. En zo ging dat de rest van de week.

Qua gestalte heeft hij nog wat in te halen, maar daar blijft het ook bij. Aan moed en durf geen gebrek. Lou gaat niet op het potje of toiletje als hij dat niet wil, hij neemt initiatief, wil liefst altijd de eerste zijn, zegt aan zijn klasgenootjes waar het op staat (nee, ze mogen op woensdagmiddag niet mee naar oma Bientje …) en hij geniet. Oooh, wat geniet hij van het groot zijn. Geen uitgeput Lou’tje als hij thuiskomt, maar een hyperactief, vermoeiend en luidruchtig kereltje dat thuis ook nog eens al zijn nieuw geleerde streken wil demonstreren. En ik? Ik sta erbij en kijk ernaar. Een mooi begin van een nieuw tijdperk voor mijn kleine man!

Naar de grote school gaan, betekent ook afscheid nemen van de crèche en dat probeerden we in stijl te doen. Voor zijn topjuffen naaide ik tijdens de vakantie een omkeerbare tas en voor de kindjes lepelvliegtuigjes uit vilt. Alle patronen komen uit het boek ‘Zo Geknipt 1’. De stof is van Soft Cactus (eerste reeks) en het vilt kocht ik op het Stoffenspektakel.

Jo-Lynn

 

Waarom ik niets meer te zeggen heb …

Vrijdagmorgen was het zover. Lou mocht een half dagje mee naar school om kennis te maken met juf Inge en zijn klas. Zoals het een goede moeder betaamt, zorg je dat zijn boekentasje klaarstaat en bereid je hem voor op wat komen gaat. Maar dat was buiten Lenn gerekend.

Hij nam die taak heel serieus op zich. Hij overdonderde zijn broer van ’s morgens vroeg (lees: om 5u waren die sloebers wakker) met allerlei vragen en tips:

“Lou, wil jij melk of water?”

“Lou, welk symbooltje ga jij kiezen bij juffrouw Inge?”

“Lou, op de speelplaats moet je niet bij de grote kindjes spelen, die zijn gevaarlijk.”

“Lou, jij moet niet blijven eten, jij bent nog klein, mama komt jou halen.”

“En je weet het, Lou, niét krabbelen hé! Anders gaat juffrouw Inge boos zijn!”

Je kunt je wel voorstellen dat we strike lagen. Lou trok er zich uiteindelijk niets van aan, ging zonder boe of ba al kletsend naar school en keek niet eens om toen de bel ging en hij mee moest lopen in de rij. De ochtend verliep vlekkeloos en mama had de tijd om eens rustig boodschappen te doen. Win-win, me dunkt!

Jo-Lynn

 

PS Je kunt nu ook volgen op de facebookpagina.

3 opruimtips voor je kleerkast

Marie Kondo! De Japanse opruimgoeroe heeft ook hier haar intrede gedaan. Ik ontleende haar boek ‘Opgeruimd’ in de bib en las het eerste deel over het belang van een opgeruimd huis. Ze overtuigde me om verder te lezen en zette me zelfs tot actie aan!

Verwacht hier nu geen volledig opgeruimd huis, want daar heb je volgens Marie zes maanden voor nodig. Mijn doel is om elke maand één pijnpunt aan te pakken en dan ben ik in 2017 hopelijk ‘opgeruimd’.

Zoals het boek voorschrijft, begon ik dus met de kleerkast. Geen gemakkelijke opdracht voor iemand die nog kledij heeft liggen van 10 jaar geleden wegens ‘niet versleten’, ‘te gebruiken als schilderbroek of pyjama’ of ‘nog recyKleerbaar’ (Sinds ik aan het naaien ben, zie ik in alles nog bruikbare stof …). Ik maakte van mijn recyKleerhart een steen en begon aan een heuse veldslag! De volgende drie tips hielpen me hierbij:

TIP 1 Haal alles uit je kast, pak elk kledingstuk vast en stel jezelf de vraag of je er nog blij van wordt

Wat een toptip! Na een vijftal kledingstukken was ik volledig op dreef. Je kunt echt vrij snel zeggen of je nog gelukkig wordt van die ene kaptrui of die broek met wijde pijpen. Bij grote twijfel paste ik het kledingstuk nog snel en besliste ik na een blik in de spiegel. Je moet uiteraard wel opletten dat je niet alles gaat passen, want dan ga je aan je doel voorbij.

Na een middagje selecteren had ik een wasmand kringloopgerief en een volle vuilzak (ondergoed en sokken schenk je niet aan de kringloop voor alle duidelijkheid)!

TIP 2 Maak geen opdeling in zomer- en winterkledij

Een fout die we met zijn allen maken volgens Marie. We verliezen zo het overzicht over wat we allemaal hebben en kopen in de winter nieuwe zomerkledij zonder te weten dat we al zo’n rokje achter in de kast hebben liggen. Dat was hier ook het geval. We hebben diepe kasten, dus de zomerkledij lag hier verscholen achter de winterkledij en kwam elk jaar pas boven rond de maand mei. Vanaf nu wordt dat anders!

TIP 3 Leer je kledij correct opvouwen

Tot voor kort lag al mijn kledij gewoon netjes geplooid op elkaar in de kast. Dat zorgde uiteraard voor hoge, snel omvallende – want ik wil net dat truitje – stapels kleren. Door het gewicht op de onderste stukken, krijg je opnieuw plooitjes in je kledingstuk en wordt al dat strijkwerk zinloos.

De truc is dus om je kledij ‘op te rollen’ tot je het punt vindt waarop het blijft ‘rechtstaan’ in de lade. Ik kon dit voorlopig alleen toepassen op mijn bovenstuks wegens een gebrek aan lades, maar daar wordt werk van gemaakt (aldus de wederhelft).

 

Ik ga verder opruimen, want de pyjama’s en schoenen moeten er nog aan geloven. En dan snel naar de kringloopwinkel voor ik me bedenk!

Mocht je ook geïnspireerd geraken, laat het me weten!

Jo-Lynn

 

 

Pin it & Make it #2

Ola pola … ik maakte GRANOLA!

Dat pinnen zet mij zelfs aan het koken. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, zo blijkt.

Ik gebruikte havervlokken, honing, olijfolie, notenmengeling en bakvaste chocoladevlokken.

Nom nom nom …

Ook op zoek naar inspiratie?

Smakelijk!

Jo-Lynn

Hoe maakte ik mijn huis kerstproof?

Knutselen … Je houdt ervan of niet. Kleuren, schilderen, plasticine, klei, knippen, plakken, stickeren (ja, dat is een werkwoord hier) … het passeert wekelijks de revue met die twee knutselfanaten van mij.

Ik zie jullie al denken: “Amaaaai, die heeft tijd, goesting en geduld.” Think again! Ik ben na 1 kleurplaat, 1 kleiwerkje of 1 knip-en-plakkunstwerk ook ‘uitgeknutseld’, maar ik heb daar iets op gevonden: kinderknutseltijd = mamaknutseltijd! Samen aan tafel, zij met hun knutselgerief, ik met het mijne.

Zo kwam ik bij enkele kerstknutsels. In de Standaard Boekhandel vond ik het boekje Kerst van Villa Appelzee voor maar 5 luttele eurootjes. Ik ontleende het boekje vorig jaar al eens uit de bib en vingerhaakte dan een witte wollen slinger voor in de kerstboom.

Dit jaar plooide ik uit een oude Flair deze kerstboom.

Daarnaast haakte ik voor mezelf ook nog twee theelichtjes.

Aangezien ik geen tijd vond om kerstkaartjes te kopen en ik er dringend nodig had, plooide ik enkele sterren en plakte die op het knutselpapier van de kindjes.

 

Als jullie nog enkele leuke kerstknutsels kennen, shoot!

Liefs

Jo-Lynn