Hipsterpapa

De tijd dat papa’s zich niet om hun uiterlijk bekommerden is over. Finito. Ik weet niet of er ooit zo’n tijd bestaan heeft, want Stefan wil er goed uit zien sinds hij papa is. Voor Lotte. Daarom gaat hij heel toegewijd iedere week minstens één keer zwemmen én, je gelooft het nooit, geeft hij geld uit aan alle soorten crèmekes en scheerspul.

Als je een hippe vent wil zijn, dan moet je daar uiteraard ook wel mee bezig zijn. Je ziet tegenwoordig de retro barbershops als paddestoelen uit de grond schieten en ook in het Vier programma “het Klapsalon”  komen geregeld echte barbieren met baarden (barbaarden?) in beeld. Wie de aanzet gaf? Geen idee. Waarschijnlijk één of andere ijdeltuit met nostalgische trekken?

Hier wordt ’s avonds niet meer naar websites van auto’s gesurft. Neen, nu leest de man des huizes reviews over aftershave en andere smeersels. En als hij dan eindelijk dé zeep heeft gevonden die overal wordt aanbevolen, dan blijkt dat die in heel Hasselt niet te verkrijgen is en zijn we gedoemd om in Beverlo (of all places) naar een échte Barbershop te gaan.

Het is een feit dat scheren in ons huis de laatste weken een hele nieuwe dimensie kreeg. Niet meer snelsnel om de twee dagen maar elke dag 10 minuten vroeger opstaan (nog vroeger, je leest het goed) en tijd…nemen…veeeeeeeeeel…schaarse…badkamertijd… Om te zepen, te scheren, nog te zepen, nog te scheren enzovoort. Ik ben er nog niet uit hoeveel keer het proces herhaald moet worden, maar ik kan je vertellen dat het niet op 3 minuten gedaan is.

Lotte vindt het allemaal best. Ze moet nu iedere dag voelen hoe zacht papa z’n wangen zijn en ruiken hoe lekker papa ruikt. Meestal trekt ze een gek gezicht en zegt ze “bèèèèèèèh”. Nu en dan krijgt papa er een klets in z’n gezicht voor in de plaats.

Je moet er iets voor over hebben om een hippe papa te zijn.

Marie

Ik doe aan mama-sport.

Of ik hobby’s heb? Weinig. En doe ik aan sport? Ook niet… Soms krijg ik van die schuldbewuste opwellingen waarin het engeltje op mijn schouder zegt dat ik meer aan sport zou moeten doen omdat dat goed voor me is. Of gewoon “aan sport” tout-court. Dat impliceert al dat het meer zou zijn dan wat ik nu doe. Maar het duiveltje op de andere schouder analyseerde een doordeweekse dag en vond het wel ok qua beweging.

Het begint al met het klaarstomen van een 17 maanden oude peuter die nog steeds niet loopt (ik laat even in het midden of dat een voor- of nadeel is). Dat is dus fitness met een gewicht van ongeveer 11 kilo. En in de fitness werken de gewichten normaalgezien niet tegen hé. Mijn gewicht wel. Nadat ik de tegenstribbelende peuter opgefrist en voorzien heb van de nodige basisbehoeften, zweet ik me al te pletter en dan ben ik nog niet eens de trap naar beneden gewankeld in m’n dikke jas met een sjakos, luiertas, en een peuter. (Om beneden te beseffen dat m’n sleutels nog boven liggen.)

Een wandelingetje van tien minuten naar de crèche is daarna, samen met het fietstochtje van vier minuten naar het werk, mijn “echte” beweging.

Bij het thuiskomen ’s avonds probeer ik eerst wat quality-time te voorzien met dochterlief door wat te dansen en liedjes te zingen. Kind & Gezin zegt immers dat baby’s en peuters veel te weinig bewegen. Meer dan handjes draaien en meezingen doet mijn peuter jammergenoeg nog niet. Als gevolg daarvan loop ik dan maar als een bezetene door de living, met het gewicht van 11 kilo op m’n ene arm en de andere arm enthousiast zwaaiend in de lucht. We noemen het dansen. Het is te zeggen: mama “danst”. Lotte zit maar wat te hossen op m’n heup en kijkt me nu en dan vragend aan met een “what the …. – blik”. Tot ze het na een kwartier kotsbeu is en begint te zeuren.

En dan… durft ’s avonds het engeltje in m’n oor te fluisteren dat ik wat meer aan sport zou moeten doen! Merk op dat ik hier nog niet eens over normale huishoudelijke taken heb gesproken. Laat ons zeggen dat ik gemiddeld vijf keer per dag in schuim en zweet sta. Deze keer luister ik naar het duiveltje. Ik doe aan mama-sport.

Marie