Let it go

Ik moet mezelf verkeerd begrepen hebben, want 40 dagen bloggen werd 40 dagen niet bloggen … Oeps! Niet dat dat grote gevolgen met zich meebrengt, maar ik zou hier toch wat regelmatiger mijn ding willen doen.

Ik ben stiekem jaloers op al die bloggers die zomaar eventjes uit de losse pols dagelijks een al dan niet samenhangend, met de nodige humor overgoten, persoonlijk stukje tekst op ons loslaten. Het lijkt hen zo weinig moeite te kosten (ik zeg wel lijkt), ze schrijven wat ze denken of voelen en that’s it. Hier speelt mijn job als leerkracht Nederlands me wel parten, vermoed ik. De drang om elke zin wel 10x opnieuw te beginnen, om toch maar geen spel- of typefout te maken en de overweging of wat ik typ wel interessant genoeg is, belemmeren mijn schrijfproces nog steeds te vaak. Daarbij komt dan ook de bedenking of mijn twee zonen het over tien jaar wel zo fijn zullen vinden dat hun moeder hier het een en ander op dat wereldwijde web gegooid heeft zonder hun toestemming. En waar ligt de grens?

En dan denk ik weer, wanneer gaat die radar in dat hoofd van mij nu eens stoppen met denken? Je kunt alles overdenken, je hele leven lang (en believe me, ik ben the queen of reflection). Ben ik een goeie mama? Ben ik een goeie vrouw voor de wederhelft? Ben ik een goeie leerkracht? Heb ik die les goed aangepakt? Wat kon beter? Ben ik een goeie vriendin, een goeie dochter/schoondochter/zus/schoonzus/meter? Denk ik wel genoeg na over wat ik zeg? Had ik dat niet beter anders gezegd?  … Ik kan er wel een hele blogpost aan wijden.

Misschien kom ik enorm onzeker over nu, maar eigenlijk ben ik er gewoon van overtuigd dat er op alle gebied altijd ruimte voor verbetering is, dat ik nooit de perfecte mama, zus, vrouw, dochter, leerkracht, vriendin, meter … zal zijn en dat dat oké is. Of misschien ben ik gewoon een strever die altijd op zoek zal gaan naar de overtreffende trap. Wie zal het zeggen? 😉

Wat deze blog betreft, zal ik in ieder geval proberen om die radar even on hold te zetten en te schrijven wat goed voelt op dat moment, zonder me al te veel vragen te stellen. Eens zien hoe dat verloopt!

Jo-Lynn