Waarom blog ik?

Een vraag die ik mezelf ook vaak stel. Een blogpost schrijven is best tijdrovend, je wikt en weegt je woorden en twijfelt vaak of je wel op de publiceerknop zal duwen. Je twijfelt over de onderwerpen waar je het over wil hebben, je maakt je wel eens druk over de lamentabele kwaliteit van je foto’s en zo kan ik nog even doorgaan. Het is ook niet zo dat ik mijn leven interessanter vind dan dat van een ander of dat ik de behoefte heb om facebookgewijs echt alles wat ik doe (of niet doe) te delen met de hele wereld.

Waarom ik het dan toch doe? Ik volg zelf heel wat blogs via de app bloglovin en ik word er alleen maar vrolijk van. Veel van die blogs inspireren me op creatief, werkgerelateerd en persoonlijk vlak. (Uiteraard zijn er ook blogs die alleen maar gesponsorde posts schrijven of zich alleen maar focussen op het krijgen van zoveel mogelijk volgers, maar ook daar is er een doelgroep voor.)

Ikzelf schrijf gewoon graag, dat werkt therapeutisch. Ik heb jarenlang een geschreven dagboek bijgehouden, zelf mijn fotoalbums ingeplakt met tekstjes, brieven geschreven … Door twee kleine spruiten kort na elkaar op de wereld te brengen, is dat allemaal wat verloren gegaan. Een online dagboek met mijn creatieve uitspattingen en dagelijkse bedenkingen of uitlatingen leek me daarom een mooi alternatief. Leuk om later op terug te kijken en misschien hebben jullie er uiteindelijk ook wat aan!

In het kader van 40 dagen bloggen ga ik de komende tijd proberen om die bedenkingen uit de eerste alinea los te laten en gewoon op mijn gevoel af te gaan! Benieuwd wat dat zal geven!

Jo-Lynn